Abdelkader neemt uit Melvins verhaal mee dat verbondenheid nodig is. En samen verantwoordelijkheid nemen. Om verticaal te kunnen gaan moet je horizontaal kunnen denken. Abdelkader geeft een korte schets van zijn eigen jeugd, waarin hij een onzekere jongen was die het niet altijd even makkelijk had. Ook hij doorliep een getrapte schoolcarrière van de mavo naar de universiteit. Zijn volharding bracht hem uiteindelijk tot zijn einddoel: het schrijverschap. Diverse mensen om hem heen die hem hierbij ondersteunden, waren hierbij cruciaal.

Dat ieder op zijn eigen manier ondersteuning vond in zijn schoolloopbaan carrière, maar eigen kracht niet minder essentieel is, bleek uit de beantwoording van de eerste stelling door de zaal. Op de vraag wie of wat het meest bepalend is geweest voor jouw eigen loopbaanontwikkeling was de top 3: Ikzelf, coach/ervaringsdeskundige, mijn ouders. De word-cloud hieronder geeft alle antwoorden weer die gegeven zijn.

Zes jongeren gaven hun reflectie op voortijdig schooluitval en alle inzet die gepleegd wordt om dit tegen te gaan. Dit waren Fady Mikhail, Semih Eski, Malika Chtatou, Mushab Ciftci, Nayori Sugiharto en Stephanie Kuipers. De jongeren waren openhartig over de worsteling die zij soms doormaken in hun schoolloopbaan. En wat voor ondersteuning zij nodig hebben op school.

Op de vraag wat jongeren nodig hebben van docenten, gemeente en stageplekken om niet uit te vallen op school, gaf het jongerenpanel aan dat er goed moet worden geluisterd naar de leerlingen zelf om te ontdekken wat hun kwaliteiten en talenten zijn.

Wat hebben jongeren nodig?
Volgens Nayori is dat aandacht. Fady vult aan dat het gaat om positieve aandacht. Voor Mushab is het belangrijk dat er hulp is bij het vinden van motivatie, als je dat vanuit huis niet meekrijgt. Semih meent dat het belangrijk is dat je vanuit school goed communiceert wat een opleiding inhoudt. Te vaak komen leerlingen er halverwege achter dat de opleiding niet bij hen past of er geen goede baankansen zijn na de opleiding. Ook Malika doet een pleidooi voor loopbaanoriëntatie. Daarbij moet niet alleen aandacht zijn voor arbeidsmarktkansen maar ook voor de duur van de opleiding als je kiest voor een beroep als bijvoorbeeld advocaat. Stephanie ervoer op school weinig begrip voor haar gezondheidsproblemen. Ze heeft er zelf voor geknokt om te bereiken wat ze wilde omdat ze een duidelijk toekomstbeeld voor ogen had.

Aandacht
Aandacht is het centrale woord dat voortdurend terugkomt als gesproken wordt over het tegengaan van voortijdig schooluitval. Desondanks was de zaal van mening dat jongeren onvoldoende gefaciliteerd worden in deze behoefte. Blijkbaar beseffen we ons terdege dat het voor jongeren van belang is dat zij gezien en gehoord worden, maar lukt het ons in de waan van de dag moeilijk om aan deze behoefte ook voldoende invulling te geven. Ondanks alle goede intenties en mooie initiatieven.

Zes professionals waren uitgenodigd om te vertellen over hun werk en inzet. Dit waren Marcel van de Broek (Bijzondere Voorzieningen Mondriaan), Joyce van Tuyl (Time-In), Yvonne Blok (LWC), Jasper Bernard (Collectief 040), Rachida Annaji (Albert Heijn) en Alami Attalhaoui (gemeente Den Haag). De professionals vertelden over hun inzet en waar zij in de dagelijkse praktijk mee te maken hebben en waar zij tegenaan lopen.

Allen zetten zij zich in om jongeren actief te ondersteunen en, om bij de titel van de conferentie te blijven, jongeren met maatwerk naar de top te brengen. Aansluiting met de arbeidsmarkt is volgens de professionals een belangrijk aandachtspunt. De werelden van onderwijs en werk verschillen sterk. En hier lijkt dus een behoorlijke uitdaging voor verbetering te liggen. Op de vraag wat hier voor nodig is, worden de volgende woorden gedeeld: